لطفاً اتصال اینترنت خود را بررسی کنید.
شما می‌توانید درخواست ارزیابی حقوقی خود را بطور مستقیم برای ارسال کنید و در کوتاهترین زمان ممکن از ایشان پاسخ بگیرید.
عرض سلام. آیا کارفرما میتواند در قرارداد بندی را بگنجاند که به موجب آن مانع بستن قرارداد کارگر با شرکت‌های رقیب (پس از پایان قرارداد همکاری با شرکت فعلی) شود؟
سلام طبق ماده ۱۰قانون مدنی قراردادهای بین طرفین که خلاف شرع و قانون نباشد قابلیت اجرا دارد اینکه شرط مذکور نیز با توافق طرفین بنا به مصلحت شرکت کارفرما قید شده صحیح است
درود وقت بخیر بله امکان پذیر است و مشکلی ندارد.
باسلام .
مشکلی نخواهد بود .میتواند انجام دهد.
بله، کارفرما میتواند در قرارداد کار شرط عدم رقابت (Non-Compete Clause) را بگنجاند تا از همکاری کارگر با شرکت‌های رقیب پس از پایان قرارداد جلوگیری کند، اما این شرط باید دارای شرایط و محدودیت‌های مشخصی باشد تا قانونی و قابل اجرا باشد.
شرایط اعتبار شرط عدم رقابت در ایران:
محدودیت زمانی معقول:
مدت زمان ممنوعیت باید منطقی باشد (معمولا بین ۶ ماه تا ۲ سال، بسته به صنعت و موقعیت شغلی).
محدودیت جغرافیایی مشخص:
محدوده جغرافیایی که کارگر از کار در آن منع می‌شود باید به‌طور واضح تعیین شود (مثلا فقط در یک شهر یا استان خاص).
محدودیت به شرکت‌های رقیب واقعی:
شرط باید فقط شامل شرکت‌هایی شود که واقعا رقیب مستقیم کارفرما هستند و نه هر شرکت دیگری در صنعت مشابه.
جبران مناسب برای کارگر:
در برخی نظام‌های حقوقی، کارفرما باید در ازای این محدودیت، حق الزحمه یا مزایای مالی مناسبی به کارگر پرداخت کند. در ایران الزام قانونی مشخصی در این مورد وجود ندارد، اما اگر شرط به‌صورت یک‌طرفه و بدون جبران خسارت باشد، ممکن است در دادگاه مورد پذیرش قرار نگیرد.
آیا این شرط قابل اجراست؟
اگر شرط غیرمنطقی یا نامعقول باشد (مثلا مدت زمان بسیار طولانی یا محدوده جغرافیایی نامحدود)، دادگاه ممکن است آن را باطل اعلام کند.
در صورت نقض شرط، کارفرما میتواند از طریق دادگاه تقاضای جبران خسارت کند، اما باید اثبات کند که این شرط معقول و ضروری بوده است.
نتیجه‌گیری:
کارفرما میتواند چنین شرطی را در قرارداد بگنجاند، اما باید منصفانه، معقول و محدود باشد تا در دادگاه قابل دفاع باشد. کارگران نیز قبل از امضای قرارداد باید به این شروط توجه کنند و در صورت نیاز، از طریق مذاکره یا مشورت با وکیل، شرایط را تعدیل کنند.
اگر نیاز به جزئیات بیشتر دارید، می‌توانید قوانین کار ایران یا قانون مدنی (مواد ۱۰ و ۱۹۰ به بعد) را بررسی کنید یا با یک وکیل مشورت نمایید.
